Het eerste jubileum: ik woon nu precies een jaar in Renkum. Het verschil met een jaar geleden is enorm: waar een kaal grasveld was, is nu een bloemenveld vol leven. Zelfs nu, half oktober, komen er nog nieuwe planten op en is er nog steeds zoveel leven in de tuin. In het begin was de tuin zo anders.
Een jaar later: weg met de schotten, de bolcatalpa’s en het grasveld. Erin met de bloemen, de fruitbomen en de beestjes.
Steeds nieuwe bloei
Ik had verwacht dat de bloemenweide inmiddels wel uitgebloeid zou zijn en dat er een dorre takkenbos over zou blijven. Niets is minder waar: Er blijven nog steeds nieuwe dingen opkomen. Steeds weer nieuwe verassingen in rood, paars, geel en wit. En daaronder op de bodem grote bladrozetten waaruit volgend jaar vast prachtige tweejarigen gaan groeien. Geen kaal zand meer dus.
Mediterraan stukje is populair
Dit kleine stukje tuin van 2 x 3 meter is favoriet bij bestuivende insecten. Met de meegenomen lavendel en Verbena, is ook wat extra meegekomen, zoals zaden van borage en leeuwenbek. Hier is het een groot zoemend feest en ook veel vlinders zijn hier vaak te vinden. En afgelopen week heb ik weer een kolibrivlinder gezien! Maar ook de vogels hippen graag over het Flintstone-paadje en gaan van struik-tot-struik.
Verwilderen
Afgelopen week ben ik bij een lezing geweest van Romke van de Kaa over verwilderen. Ik vond zelf dat ik nog veel moest leren over “de boel laten gaan”, maar de meeste bezoekers waren nog van het type ‘aangeharkte grasmatjes’, dus ik had al een voorsprong door mijn wilde bloementuin. Toch heb ik weer veel geleerd die avond en ik ga zeker nog wat ideeën doorvoeren met behulp van zijn (gesigneerde) boek.
Oke, lach me maar uit, maar ik ben echt fan. Dit is mijn Nederlandse tuingoeroe, dus ik ben toch even naar hem toegegaan voor een praatje, een gesigneerd boekje en een foto.
