Na het inzaaien van de zaden eind maart begon Het Grote Wachten. Ik zat steeds maar op mijn knieën te turen of er al iets opkwam. Oh, wat duurde dat lang. De zaden van de moestuintjes van de Appie gingen (binnen) als een tierelier, maar mijn luxe zaden in de tuin deden de eerste maanden niet veel.

Terwijl ik in mei steeds kribbiger word (het is toch allang lente??) zit er niets anders op dan wachten. Ondertussen bestudeer ik de brochure van de Cruydt-Hoeck, waarin staat dat ik vooral geduld moet hebben. Zucht…

In juni begint het wat te worden, maar ik heb nog wel een teleurgesteld gevoel. Er is mij “uitzinnig” en “manshoog” beloofd. Dat is dit niet, hoor. Dan komt er ergens een bericht voorbij dat voor mij geschreven lijkt te zijn: “Een bloemenweide vraagt geduld“.
Eind juni: Eindelijk een bloemenzee!
Eind juni is het eindelijk zover: Je kunt dit met recht een bloemenweide noemen! Nu is het echt zoals ik het voor ogen had: leuke graspaadjes langs een lekker hoge bloemenzee. Ik loop er steeds maar omheen en zie alsmaar nieuwe soorten opkomen. Het Grote Wachten is voorbij. Het Grote Genieten is begonnen!
Een gedachte over “Wanneer komen ein-de-lijk die bloemen?”