De tuin wordt al wakker en er staat veel in knop. Hoog tijd om te zaaien nu het nog kan. Ik heb eerst de grond vrij gemaakt en de bloemenweide vóór de buien ingezaaid. En nu het moeilijkste: wachten. In de tussentijd laten de beestjes zich weer zien. Zelfs een salamander!
Na de winter was een groot deel van de bodem bedekt met een laagje mos. Ik wilde graag weer een beetje bijzaaien in de bloemenweide, dus dat mos moest er echt uit. Dat zorgde ook voor een mooie gelegenheid om de grond weer even los te maken en wat enthousiaste soorten een beetje in te dammen.
Grijskruid en wilde majoraan zijn notoire woekeraars in mijn tuin, dus die dunde ik flink uit. Sommig spul gaat weg, ander wortelgoed geef ik cadeau. Zo ontstaan er mooie open stukken die weer ingezaaid kunnen worden. Eigenlijk is het najaar daar een beter moment voor, maar het is er gewoon niet van gekomen. Nu kan het nog, dus snel aan de slag!
Een plukmengsel dat niet geplukt gaat worden
Ik ontdekte een nieuw inheems zadenmengsel bij de Cruijdt-Hoeck: een Plukmengsel met soorten die ik deels nog niet heb in de tuin. Dit mengsel is wat duurder en omdat er best een flinke oppervlakte in te zaaien is, heb ik het gemengd met een paar zakjes eenjarige akkerbloemen. Die zijn ook heel leuk en zo blijft het een beetje betaalbaar.
Het zaad is eerst door elkaar gemengd en daarna verdeeld in porties per in te zaaien deel van de bloemenweide. Elke portie is gemengd met een halve emmer zand. Als je scherp zand neemt, strooit het lekker en je kunt aan het kleurverschil goed zien waar je bent gebleven. Strooi losjes een dunne laag over de kaalgemaakte aarde. Wees niet te royaal anders ligt het gauw op één plek. Liever dunnetjes, maar wel verspreid over het hele in te zaaien deel.
Daarna kun je het heel lichtjes inharken of aanduwen met bijv. een plankje. Het gaat erom dat het zaad echt contact maakt met de bodem. Ik heb er nog een heel dun laagje zand overheen gestrooid. Daarna met een brede sproeier water gegeven, zodat het zaad kan gaan kiemen. Ik had het zaaimoment zo uitgekiend dat het de dagen erna ging regenen, dus dat was perfect.
En nu het allermoeilijkste: Wachten! Inmiddels weet ik dat het goed komt, maar toch betrap ik mezelf erop dat ik elke dag een rondje maak en steeds loop te speuren naar kiemende sprietjes (die zich natuurlijk nog niet laten zien!). Gelukkig komt er wel van alles op dat nog in de grond zat of dat tweejarig is, dus helemaal kaal is het niet.
Composthoop in de buitenlucht
Dat buiten-zijn is zo fijn, dat ik meteen de volgende tuinklus heb opgepakt: het verplaatsen van de composthoop. Ik had hem overdekt staan, wat helemaal niet handig is natuurlijk. Eerst gaf ik hem geregeld water, maar dat heb ik een beetje verwaarloosd waardoor alle compost was verdroogd. Deze stoffige droge stro heb ik onder de heggen en in de borders van de voor- en zijtuin gestrooid.
Daarna heb ik de compostkist een paar meter versleept zodat hij in een hoekje in de buitenlucht staat. We beginnen gewoon een nieuwe composthoop die ik geen water meer hoef te geven. De kist met bladeren voor het laagje ´bruin´ staat nog wel op zijn oude overdekte plek, maar dat is geen probleem omdat die wel droog mag zijn.
Beestjes komen tevoorschijn
Terwijl ik zo bezig was in de tuin zag ik steeds meer beestjes tevoorschijn komen. De lieveheersbeestjes laten zich weer zien, er kwamen al wat vlinders voorbij en ik zag zelfs een leliehaantje (terwijl ik geen lelies in de tuin heb). Ook de wantsen zijn wakker aan het worden. Er kroop er eentje onder mijn kleren die me later op de dag een flinke schrik bezorgde (“wat kriebelt daar???”).
Gevonden: Alpenwatersalamander
Omdat ik nogal wat slakken tegenkwam, besloot ik die maar te gaan rapen voordat ze al het kiemende jonge blad opvreten. Bij het verzamelen zag ik ineens iets wriemelen in de emmer: een salamander! Die had een flink stukje gelopen vanuit de vijver en een overwinteringsplekje tussen de planten gevonden.
Ik heb hem gauw teruggebracht naar de vijver en hem daar bij een verstophoekje neergezet. Hij kroop er meteen in weg, dus missie geslaagd.
De eerste bijtjes
De eerste gehoornde metselbijtjes zoemen om het bijenhotel, wachtend op de vrouwtjes die elk moment uit kunnen komen. Mooi om die pluizige bijtjes van dichtbij te bekijken (hoewel ze dan wel meteen wegvliegen). Heerlijk om dat gezoem weer te horen.
En als je ziet dat de knoppen van de fruitbomen weer op uitbarsten staan dan krijg je echt zin in de lente!
Best Groen 