Verhalen uit de tuin: de bloemenwei, de vijver en de moestuin (en alles wat er leeft)
Ik ben nu al twee jaar fanatiek vogelzaadjes aan het voeren in mijn tuin, maar de aanloop is mager (behalve kauwen). De vogeltjes blijken geen gebruik van mijn luxe voerpaal te maken, omdat ze in de tuin tussen de planten zat te eten blijken te hebben.
Een natuurlijke tuin draait niet alleen om bloemen. Hoe meer planten, bomen en struiken, hoe meer dieren er komen en die zorgen weer voor bestuiving, een betere bodem, en ze zorgen voor natuurlijke bestrijding van ziekten. Vooral de wilde gedeelten van de tuin zijn verrassend druk bevolkt met bodemdiertjes, insecten en vooral veel bijen en vlinders.
Als je ’s avonds goed kijkt in de tuin, dan zie je ze: de slapende hommels en bijen. Ze hangen onder een bloem, doodstil in diepe rust. Niet storen dus!
De tuin is een paradijs voor bestuivende insecten: er zijn volop vlinders, hommels en wilde bijen. Daardoor is het voor mij ook een paradijs: ik schuifel gewoon tussen al die zoemers door; ze storen zich niet aan mij. Zo heb ik van heel dichtbij wilde bijtjes kunnen filmen die in het bijenhotel hun eitjes aan het leggen waren.
Alle uitlopende takken van de heg staan in bloei met hele kleine gele bloemetjes. De hommels en bijen zijn er gek op! Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat hoor je het zware zoemen van alle bestuivende insecten die erin rondvliegen. En je kunt er lekker met je neus op zitten, dat vinden ze helemaal niet erg.
Bijenhotels heb ik al in de tuin, maar nog geen plek voor zandbijen. Deze solitaire bijtjes leggen hun eitjes in zand: ze graven een tunneltje met vertakkingen, om daar hun eitjes in te leggen. Het zand in de bodem hier is veel te fijn en stoffig; ik heb er dus iets voor gemaakt: een speciaal bijen-zandstrandje.
In de zijtuin komt ‘savonds een vaste gast langs: een egeltje! Hij is er echt iedere avond, dus je kunt gewoon gaan zitten en wachten tot hij aan komt draven. Hij heeft altijd haast. Hij is steeds onderweg ergens naartoe. Het liefst recht op mij af, wat al een paar keer tot een wederzijdse schrikreactie heeft geleid.
Ik heb voor een vermogen aan vogelhuisjes gekocht. Alle soorten en maten, voor allerlei verschillende vogels en opgehangen op de meest optimale plekken. Dat is allemaal leuk en aardig, maar de vogels zelf halen hun neus ervoor op. Het bijenhotel stond nog geen twee weken, toen een merelpaar besloot om daar een nest te gaan maken. Weten ze wel hoeveel katten hier in de buurt zitten en hoe makkelijk die in de kast kunnen springen?
In deze natuurlijke tuin moest vanzelfsprekend ook een behoorlijk bijenhotel komen. Niet een klein huisje of kastje, maar een serieus flatgebouw. Ik heb een oude stellingkast bekleed met oude geïmpregneerde planken en er een dakje op gemaakt. De perfecte plek was tegen de wand van de carport, pal op het zuiden.
