Mijn achtertuin kijkt uit op een grote blinde muur en hoewel er altijd iets te zien is in de tuin, blijft die muur toch een ‘elephant in the room’. Deze winter hebben we – tussen sneeuw en vorst door – grote bomen geplant, die het uitzicht moeten vergroenen.
Links is hoe het was. Heerlijk uitzicht hoor, met dat schattige schuurtje en al dat groen, maar het is toch lastig om niet naar die enorme bakstenen wand te kijken. Rechts is hoe het nu is: We hebben een grote pruimenboom geplant: ‘Reine Victoria’ van 7 jaar oud en 3,5 meter hoog. De boom is nu nog kaal, maar het uitzicht is al zoveel beter!
En zo moet het worden in de lente! Als er straks blaadjes aan zitten is de muur helemaal verdwenen, en zie je vanuit het terras en de huiskamer alleen nog maar een prachtige boom!
De hoogte in
Deze pruimenboom is echt heel hoog! Op de dag dat we gingen planten waaide het behoorlijk, dus hebben we lijnen gespannen zodat hij wat stabieler zou staan. Die lijnen laat ik nog even zitten tot het voorjaar, als hij is begonnen met wortelen.
Het voordeel van deze hoge boom is dat hij straks op 3 plekken schaduw geeft: ‘smorgens op het bankje tegen de schutting, ‘smiddags op het terras en ‘savonds onder de veranda. En ook nog mijn lievelingsschaduw: gefilterd zonlicht door de blaadjes.
Het plukken van de pruimen wordt wel wat lastiger: dat zal met een ladder moeten of met een grijper. En de hoeveelheid jam die ik zal moeten maken zal ook niet gering zijn met zoveel fruitbomen. Maar dat is van later zorg.
Nog meer bomen!
Omdat we vaak onder de veranda zitten, wilde ik dat de muur ook vanaf die plek niet meer zo prominent zichtbaar zou zijn. Dus hebben we ook daarvoor een strategische plek gekozen en er een grote boom geplant: een peer ‘Conference’ van 6 jaar oud en 3 meter hoog.
Zoals je kunt zien was het nogal koud toen, dus ik heb net vóór de vorst een gat gegraven, anders kwamen we er niet meer doorheen. Je zou het zo niet zeggen, maar deze bomen zijn loeizwaar. Ik krijg ze niet eens verschoven, laat staan opgetild. Gelukkig heeft Jan het enorme gewicht van de boom getorst, en hij staat!
Voor beide bomen geldt bij het planten: zorg voor goede drainage, meng de juiste potgrond met de grond ter plekke, zachtjes aanduwen met de voet, flink watergeven en een dikke laag compost erop. Zo redden ze het wel tot in de lente.
Wintertijd = planttijd
In de winter kun je de hoofdstructuur van de tuin goed bepalen: Alle bomen, struiken en heesters zijn goed zichtbaar en nu zie je ook goed waar gaten vallen. Dit is de beste tijd om te planten en verplanten, dus grijp je kans en plant, verplaats of splits je planten nu.
De kleinere boompjes die in de achtertuin stonden op de plekken waar nu de nieuwe grote bomen staan, heb ik verplaatst naar de zijtuin: een sering, een perenboompje en een lijsterbes. Een kornoelje heb ik bij het bankje gezet, zodat de zichtlijn van het paadje doorbroken is. Dat maakt het slingerpaadje straks wat spannender.
Megastruik Blauwe bes
Ik hou enorm van blauwe bessen en heb al verschillende keren geprobeerd ze zelf te kweken, maar dat is tot nu toe nooit gelukt. Van de boomkweker van De Koekoek hoorde ik waardoor dat waarschijnlijk kwam: blauwe bessen willen schaduw en zure bosgrond. Ik heb ze altijd lekker zonnig gezet en gewoon in de zandgrond die er was. Tsja, dan red je het dus niet. Ik heb nu een megastruik geplant, in de juiste grond en op de juiste plek. Fingers crossed!
Meer bomen: meer vogels
Ik merkte eerder al dat er bijna geen vogels op mijn voerplankje komen omdat ze allemaal in mijn tuin scharrelen en daar hun voedsel vinden. Maar nu de nieuwe bomen er staan, zie ik steeds meer vogels. Ze fladderen van tak naar tak en van boom naar boom, tussen het grondscharrelen door. Wat fijn! Ook zie ik dat de merels erg blij zijn met de dikke laag compost bij de bomen. Ze spitten het helemaal uit op zoek naar beestjes en gooien grovere takjes wel een halve meter ver weg. Dat zal ik binnenkort weer moeten aanvullen. Hopelijk heb ik genoeg compost.
Tot slot, een ode aan Willem Wilmink en Harry Bannink
Het een kale boel toen ik hier kwam wonen: er was alleen gras, veel steen en er waren heel veel coniferen. Er was geen leven, geen vogels, geen insecten, niets. Ik zing nog regelmatig deze regels, die toen erg toepasselijk waren en inmiddels gelukkig niet meer:
Zij woonde bij een blinde muur
met enkel dovenetels
daar floot geen vink of tureluur
daar floot alleen haar ketel
Kijk hier: de hele smartlap van het klokhuis
