Er staat zoveel marjolein (of majoraan) in de tuin, daar wil ik wel gedroogde oregano van maken voor in de keuken. Maar hoe ga je te werk? Ik vond veel verschillende instructies op internet en heb zelf een testje gedaan met verschillende methoden. Resultaat is heerlijke oregano van blaadjes en bloemen.
De grond in de tuin is zanderig en arm en het wordt steeds warmer. Hoe zorgelijk dit ook is, voor sommige planten zijn dit fijne omstandigheden en die gedijen er goed bij. De wilde marjolein is daar een mooi voorbeeld van. Het verspreidt zich door de hele tuin en ik vind dat heerlijk. Het is een onverwoestbare plant en de bestuivers zijn er gek op.
Wat doe je met al die marjoleintakken? Drogen!
Het nadeel van wilde marjolein is, dat ze op een gegeven moment omvallen. De takken hangen dan over de paden en dan is er geen doorkomen meer aan. Wat overhangt knip ik dus af en zet ik in een vaas. Maar met dit mooie kruid moet toch meer te doen zijn, bedacht ik een keer. Dus ging ik op zoek naar informatie over het drogen ervan om er oregano van te maken, een heerlijk kruid dat Italiaanse gerechten een lekkere toevoeging kan geven.
Oregano maken kan toch niet zo moeilijk zijn?
Dat heb ik geweten, wàt een instructies overal op pagina’s, in fora en filmpjes. Het moet hangend, liggend of in de oven. Het moet in of juist uit de zon, het moet lang of nog langer, het moet uitgespreid of in een bosje. Het duizelde me een beetje, tot ik een filmpje zag van een oude Italiaanse kok, die vertelde hoe hij het als kind al deed en dat relativeerde alles. Hij sneed een flinke bos af, hing het aan de waslijn en na een paar dagen verkruimelde hij de hele handel (ook de bloemen) en deed het in een grote lege jampot. Klaar.
De testopstelling voor het drogen van marjolein
Omdat ik meer vertrouwen heb in de kennis van deze Italiaan dan in de andere instructies heb ik die werkwijze voor ogen gehouden en een testje gedaan met verschillende manieren van drogen. Alles heb ik dag en nacht buiten gelaten, onder de veranda.
- Hangend, oudere takken in kleine bosjes van 10
- Liggend in een gaasbak, met lange, wat oudere takken
- Liggend in een gaasbak, met jonge takken
Laat de blaadjes en de bloemen aan de takken en check wel goed de kwaliteit van de blaadjes. Droog geen blaadjes met vlekken of verkleuringen en pak echt de mooie, goede takken.
Het ziet er ook nog leuk uit!
Esthetisch gezien is hangend de beste methode, want wat ziet dàt er gezellig uit, zo’n hele rij met wuivende bosjes marjolein. Aan een mooie oude tak aan het plafond heb ik de bosjes met draad opgehangen. De eerste dag kwamen er ook nog bijen op af, dus toen was het helemaal geweldig. Ik heb kleine bosjes gemaakt van 10 takjes die gespreid opgebonden werden, zodat de lucht zoveel mogelijk bij de blaadjes kon komen. Achteraf gezien was dat misschien wat krampachtig, want de Italiaanse meneer bond zo’n enorme bos bijeen dat hij hem amper met 2 handen kon omklemmen. Maar ja, hij droogde ook in de Italiaanse zon.
De liggende takken heb ik in oude gaasbakken gelegd: een houten bak met gaas als bodem, die gebruikt werden om bloembollen te drogen en op te slaan. Perfect voor het drogen van kruiden dus. De takken lagen naast elkaar, waardoor er steeds aan alle kanten lucht omheen kon. De grote, wat oudere takken in een andere bak dan de jonge takken met verse blaadjes.
Droogtijd afhankelijk van het weer
In de dagen dat de marjolein droogde was het lekker zomerweer maar er viel ook een enkel buitje. De hangende bosjes waren continu in de schaduw, op de gaasbakken stond in de avond een uurtje de ondergaande zon. Ze hebben een dag of 4 droogtijd gehad, maar je kunt het beste zelf even checken aan de blaadjes: als die zo droog zijn dat ze verkruimelen, dan is het goed. De liggende variant droogde net iets beter dan hangend, maar het verschil is te verwaarlozen.
De smaaktest!
En nu eerst het belangrijkste: welke is het lekkerst? En hoe verhoudt de smaak zich tot die van oregano uit de winkel?
- De hangende marjolein was nèt iets lekkerder en frisser dan de liggende: Kruidig en ook muntig fris. (misschien doordat het iets minder gedroogd was?)
- De liggende oudere takken waren lekker kruidig en later wat muntig.
- De jongere takken waren iets milder van smaak, maar het verschil was zo klein dat ik de blaadjes gewoon heb gemengd.
- De grote teleurstelling was de smaak van de oregano uit de winkel: vergeleken met de zelfgedroogde oregano was het vooral stoffig, in de verte wat kruidig, maar geen spoor van het muntige frisse dat ik bij de gedroogde marjolein proefde.
Verwerken van de berg oregano
Nu begint het verwerken van de berg gedroogde marjolein. Doe dit buiten, want er komt heel veel stoffigheid vanaf en dat is niet prettig als je binnen staat. Check de takken op slechte blaadjes en verwijder die. Rits alle goede gedroogde blaadjes eraf in een diepe schaal. Een handschoen is geen overbodige luxe, want de gedroogde takken kunnen scherp zijn. Als je alle blaadjes eraf hebt geritst, wrijf je de oregano een aantal keren met twee handen wat fijner. Daarna kun je het in (uitgekookte) glazen potjes doen. Als je het in de koelkast bewaart blijft het heel lang goed.
Bloemen-oregano: de moeite waard
Volgens de Italiaanse meneer zijn de gedroogde bloemen nóg lekkerder dan de blaadjes, dus dat heb ik ook getest. Inderdaad hebben de bloemen ook weer een heerlijke kruidige smaak, maar weer anders dan het blad. Wrijf de bloemen tussen je handen fijn boven een diepe schaal. Als je alle bloemen eraf hebt, zeef het dan zodat alle grove en scherpe stukjes eruitgehaald worden. Wat overblijft is een heerlijke bloemen-oregano met prachtige kleuren. Ook deze kun je in de koelkast lang bewaren.
Conclusie: versgedroogde oregano is heerlijk!
Ik heb van deze test veel geleerd en zal blijven doortesten totdat ik mijn ideale oregano heb (grover/fijner, droger/verser, voor/na bloei). Maar het is allemaal niet zo ingewikkeld als in de vele filmpjes en instructies. Eigenlijk komt het allemaal neer op wat de Italiaanse meneer al voordeed: snijd een bos oregano af, laat het drogen, rits alle gedroogde delen en doe het in een pot. Maar vooral: Proef! En ervaar hoe heerlijk het is om je eigen, vers gedroogde kruiden te hebben gemaakt. Bellisima!
Best Groen 