Eerste oogst uit de moestuin en strijd met slakken om de sla

De moestuin groeit behoorlijk: de radijs is al geoogst, van de eerste plukken peterselie heb ik lekker soep gemaakt en de sla is heerlijk. Maar er heest een heuse strijd om die malse kropjes sla met de slakken. Hoe kun je die te slim af zijn?

De eerste oogst was snel en goed: een paar flinke radijzen van formaat bonker-knikker. Heerlijk en best pittig. Van twee grote trossen peterselie heb ik een grote pan peterseliesoep gemaakt. Smullen! Maar het allerlekkerst is toch echt de pluksla.

Pluksla: iedereen vindt het heerlijk

Ik had in twee verschillende bakken struikjes pluksla gezet en het groeide prima. Totdat in een van de bakken de slakken de sla ontdekten. In een mum van tijd was het daar helemaal weggegeten. Een strooptocht ‘savonds leverde een indrukwekkende vangst op, waarna ik een fles over het restje sla heb gezet in de hoop het te beschermen. De volgende dag liep aan de binnenkant van de fles een flink slijmspoor, dus dat werkte niet. Ik had er ook geen trek meer in met al die slijm, dus dat kropje heb ik maar afgeschreven. Binnen 2 dagen was er niets meer van over.

De andere kroppen sla waren nog niet ontdekt door de slakken, dus daar heb ik zeker vijf keer van gegeten (zie rechts op de foto). Die pluksla is echt heerlijk: lekker zacht van structuur, maar toch met een beetje bite. Ik snap wel dat de slakken het lekker vinden.

Het moest ervan komen: Toch slakken op de sla

Tsja, hoe lang kon dit goed gaan? Niet zo heel lang dus. De slakken hadden ook dit rijtje sla ontdekt en binnen een vloek en een zucht waren ook deze kropjes gereduceerd tot een rijtje slijmerige sprietjes. Balen.
Aangezien ik deze sla zo lekker vind, had ik toch weer wat jonge kropjes bijgehaald en op een andere plek gezet. Daar bleef het weer een tijdje onaangetast maar zelfs een bakje bier kon niet voorkomen dat ook de laatste sla sneuvelde. Wat restte was een vies slijmerig bakje met bier, veel dode opgezwollen slakken EN slijmerige opgevreten sla.

 

 

Ik verzon een list!

Ineens herinnerde ik me een uitzending van een BBC-tuinprogramma waarin een pluktuin werd ontworpen voor iemand die ook kippen had. Die kippen aten alle versgeplante sla op, en daarom hadden ze die kropjes als een hangplant opgehangen. Dat kan ik natuurlijk ook doen! Daarom heb ik een bak gezocht en met wat handig knoopwerk (hoe ging dat ook alweer?) een hangmandje gemaakt. Het laatste kropje heb ik met wat nieuwe mengsla geplant in de pot en het ziet er nog leuk uit ook! Nu maar hopen dat de slakken hier wegblijven, maar wie weet verzinnen ze weer iets. Ik kijk nergens meer van op.

De rest van de moestuin gaat prima

De worteltjes groeien goed. Het loof is al lekker bossig en een prematuur uitgetrokken miniatuurtje zag er mooi oranje en stevig uit. Hij was alleen nog erg klein, dus ik heb hem gauw teruggestopt (5 sec rule?).
De selderij doet het ook goed: ook daar heb ik al een aantal takken van geoogst. Lekker in stukjes door de sla! De stengeltjes zijn nog wel een beetje dun, dus het moet nog wel een tijdje doorgroeien.
De rode biet is prachtig! Wat een mooie plant is dat toch. Vuurrode stelen en diepgroen blad, echt heel mooi. En oh ja, bietjes zijn heel erg lekker. Maar ik zie wel een beetje op tegen een rood slagveld in de keuken als ze rijp zijn.

De echte bikkels: jaar in jaar uit een succes

Echte sterke succesplantjes die gewoon ieder jaar het goed doen: de aardbeien en de munt. De aardbeien zijn wel iets dunner geworden, dus de uitlopertjes kan ik er er later in het jaar gewoon weer bij stoppen.

De bak met munt staat weer helemaal vol. Daar kunnen weer heel wat kopjes thee van gemaakt worden. Ook lekker met deze warme dagen: een paar takken in een kan koud water. Je hebt dan een lekker fris watertje voor bij het eten en na gebruik kunnen de munttakjes gewoon in een vaasje om er weer stekjes van te maken. En zo worden het er alsmaar meer…