Welke inheemse soorten doen het goed in de bloemenweide?

De bloemenwei staat in bloei en het is geweldig om tussen al die verschillende bloemen te zitten en om je heen te kijken. Het is het derde jaar en je ziet hoekjes ontstaan: hier doet de Reseda het heel goed, daar is een hoekje vol Teunisbloemen. En de Klaprozen en de Stalkaarsen willen alleen op de stoep groeien.

Het is elk voorjaar weer een verrassing wat er zal opkomen en waar. Sommige soorten hebben een eigen hoekje gekozen waar ze in groepjes voorkomen, zoals de koninginnekruid en de teunisbloemen. Maar er zijn ook soorten die gezellig door de hele tuin wandelen, zoals de Cichorei. En soms springt er iets over uit de Mediterrane tuin, zoals de Verbena. Die voelt zich ook lekker in de bloemenwei en daar mag hij ook blijven staan van mij.

Team droge grond

Een stukje verderop zie je een ander team ontstaan: Reseda, Gele Kamille, Peen en Ossentong. Deze staan op het zonnigste en droogste gedeelte van de wei en zijn echte bikkels. Als je van bijen en hommels houdt, moet je de Ossentong in je tuin zetten. Daar ziten de hele dag dikke zoemers op. Als je wilt weten hoe hele kleine wilde bijtjes eruitzien, zaai dan Reseda want daar hangen hele wolken piepkleine bijtjes omheen. Prachtig om te zien.

Enkele overblijvers

Achterin, waar iets meer schaduw is, is nog één enkele Echte Kamille over en een laatbloeiende roze Bolderik. Hier komen nog wat Kaardebollen op en staat ook Slangenkruid (ook een echte bijenplant!). Dat geeft weer een andere aanblik. In dit hoekje komen ook soorten voor die ik niet heb gezaaid, maar die wel hier in de omgeving voorkomen, zoals Distels en Jacobskruiskruid. Deze moeten wel een beetje in de hand gehouden worden, want die duwen de andere planten soms een beetje weg.

Kleurenpalet

Het lijkt een zorgvuldig gekozen kleurenpalet in de bloemenwei: paars – roze – blauw – geel – wit. Niets is minder waar: dit zijn toevallig de kleuren van de planten die zelf opkomen. Ooit stonden er felrode klaprozen tussen, maar hoe hard ik de grond ook omwoel, ze willen niet meer in de wei staan. Hierdoor is het felle rood verdwenen. Ze komen nog wel voor aan de randen en in de stoep, dus daar lopen we voorzichtig omheen.

Spannend paadje

Het natuurstenen slingerpaadje dat ik heb aangelegd in het Mediterrane stuk is bijna niet meer begaanbaar. Na een meter moet je je om de Teunisbloemen heen wringen en na de volgende slangenmens-maneuvre om langs een vlinderstruik te komen, loop je vast in twee bossen weelderig groeiende lavendel. Dan maar even niet over het pad lopen.

Overwoekerd of genieten?

Je zou het niet zeggen, maar het pad op de onderstaande foto is 1,5 meter breed. De eerdergenoemde lavendel neemt ongeveer de helft van de ruimte in en van de andere kant lopen de bloemen uit de wei het pad op. Nieuwe liefhebbers van het pad zijn dit jaar de Stalkaarsen. Die zijn met zijn allen opgekomen aan de voet van de stenenhoop en leggen hun bladeren ook weelderig over het pad. Dan blijft er een schamele 20 cm over waar ik me, soms met de fiets, doorheen moet wurmen. Dan maar even achter de fiets hinkstapspringen en proberen te sturen zonder handen, terwijl ik de fiets voortduw.

Mag dat allemaal?

Ja, dat mag allemaal. Ik heb als regel: “Haal weg wat je niet mooi vindt of waar je last van hebt.” Wat ik niet mooi vind gaat in de kliko en zo zijn er al heel wat kruiwagens met grijskruid afgevoerd. Dat doet het namelijk het best op droge arme zandgrond, en voordat je het weet staat het helemaal vol met die witte zwiepers. Nu laat ik het alleen staan waar verder niets wil groeien.
Wat ik wel mooi vind, maar last van heb omdat het omvalt, dat zet ik in een vaas. Dat levert hartstikke leuke veldboeketten op, waar ik en de bijen dan nog lang van genieten.

Hoe stond het er eerdere jaren bij?

• 25 juni 2019: Veel kleur in de bloemenwei
• 11 juni 2018: Veel bloemen: uitzinnig en manshoog
• 25 juni 2017: Wanneer komen ein-de-lijk die bloemen?